خبرنگاران جشن 209 سالگی استقلال ونزوئلا در شرایطی حساس - وبلاگ ممتاز آنلاین

به گزارش وبلاگ ممتاز آنلاین، تهران - خبرنگاران - ونزوئلا، هم پیمان راهبردی جمهوری اسلامی ایران در حوزه آمریکای لاتین، امروز مصادف با 5 ژوئیه 2020 میلادی درحالی دویست و نهمین سالروز استقلال (1811 میلادی) خود را جشن می گیرد که برای حفظ استقلال در بیش از دو قرن اخیر، شرایط حساسی را سپری نموده و به ویژه در سالهای اخیر تا به امروز تحت تحریم های شدید و یکجانبه کاخ سفید قرار دارند.

با روشن شدن آتش جنبش های استقلال طلبانه در آمریکای لاتین علیه امپراتوری اسپانیا، جنگ استقلال ونزوئلا نیز در اوایل قرن نوزدهم میلادی سرآغاز نبرد با حاکمیت اسپانیا برای جمهوری بولیواری بود؛ تا اینکه سر انجام در پنجم ژوئیه 1811 میلادی هفت استان از ده استان ونزوئلا با امضای اطلاعیه ای استقلال خود را خاطرنشان کردند و به این ترتیب با اعلام کنگره این کشور، جمهوری بولیواری ونزوئلا تشکیل شد؛ در سال های 1819 تا 1820میلادی، ونزوئلا با نبرد دیگری به رهبری سیمون بولیوار به استقلال طولانی مدت از اسپانیا دست یافت؛ تاریخ ونزوئلا حکایت از آن دارد که استقلال این کشور نه تنها به یکباره حادث نشده است بلکه فرایند طولانی مدتی را شامل می گردد که در بازه زمانی سال های 1810 تا 1830 میلادی زمینه ساز استقلال تمام عیار این کشور شد؛ مردم ونزوئلا هر ساله با گرامیداشت این روز جشن ملی برگزار می نمایند.

از جمله دلایلی که انگیزه ونزوئلا را به سوی مبارزه برای حفظ حاکمیت مستقل سوق داد، می توان به تمایل کسب قدرت از سوی اقشار مختلف که تا آن موقع با وجود برخورداری از نفوذ اجتماعی و مالی از قدرت سیاسی محروم بودند، اشاره نمود؛ به علاوه نارضایتی های حاکم بر جامعه به دلیل سوء مدیریت ها و اعمال مالیات های سنگین، جرقه نظریه های روشنفکرانه، استقلال ایالات متحده، انقلاب فرانسه و انقلاب هائیتی همه و همه با تحت تاثیر قرار دادن افکار عمومی زمینه را برای استقلال ونزوئلا فراهم کرد.

آمریکا؛ نقش اول بحران مالی ونزوئلا

اقتصاد ونزوئلا برپایه صنعت پالایش و صادرات نفتی پایدار است ضمن اینکه وقتی از منابع و داشته های ونزوئلا سخن به میان می آید،نمی توان طلای این کشور را نادیده گرفت.

درآمد حاصل از صادرات نفت بیش از 50 درصد از فراوری ناخالص داخلی و تقریباً 95 درصد از کل صادرات را تشکیل می دهد؛ ونزوئلا پنجمین عضو اوپک از لحاظ فراوری نفت است؛ این کشور همچنین فراورینماینده و صادرنماینده محصولات صنعتی سنگینی نظیر فولاد، آلومینیم و سیمان است؛ اگرچه در سال 1960 میلادی به پشتوانه صنعت قدرتمند در بخش انرژی و همزمان با تشکیل اوپک تنها کشور عضو این مجموعه خارج از جغرافیای خاورمیانه بود، اما تورم شدید و افسارگسیخته سال های 2016 و 2017 این کشور را به مرز فروپاشی مالی رساند و تجارت این کشور را به زانو درآورد؛ همچنین هنگامیکه بهای نفت در دنیا، با شیب قابل توجهی کاهش یافت، به دلیل وابستگی بالا به درآمدهای نفتی، اقتصاد ونزوئلا با شوک روبه رو شد.

این بحران با تحریم های آمریکا برای واداشتن نیکلاس مادورو رئیس جمهوری این کشور به ترک قدرت و واگذاری آن به خوآن گوایدو رهبر خودخوانده ونزوئلا تشدید شده است؛ اتحادیه اروپا، آمریکا و چند کشور دیگر گوایدو را به عنوان رئیس جمهوری ونزوئلا به رسمیت شناخته اند اما دولت مادورو همچنان از حمایت نیروهای مسلح و کشورهای چین، روسیه، ایران و کره شمالی به عنوان متحدان استراتژیک خود برخوردار است؛ این کشورها از تحریم ها و سیاست های آمریکا در قبال ونزوئلا بشدت انتقاد نموده و مادورو را به عنوان رئیس جمهوری قانونی این کشور به رسمیت می شناسند.

تحریم های اخیر دولت دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا علیه شرکت نفت ونزوئلا کار را برای دولت جهت فروش نفت بسیار سخت نموده است؛ علاوه بر ممنوعیت تجارت اوراق قرضه ونزوئلا، دولت آمریکا واردات کالا به این کشور از جمله غذا و دارو را هم دچار مشکل نموده است؛ مادورو مقصر گرسنگی گسترده و فقدان تامین دارویی را ایالات متحده و متحدان مخالف خود عنوان نموده است؛ مادورو پیشتر نیز خاطرنشان کرد: ما درحال نبرد سختی علیه تحریم های بین المللی هستیم که باعث شد در سال 2018 ونزوئلا حداقل 20 میلیارد دلار را از دست بدهد؛ آنها در حال رصد حساب های بانکی مان و خریدهای خارجی مان (از تمام محصولات) هستند؛ این چیزی بیش از محاصره است؛ این آزار و اذیت است.

علاوه بر تحریم های غیر انسانی واشنگتن علیه کاراکاس، خصومت های بسیاری از کشورهای غربی و اروپایی با ونزوئلا نشانه پیروی صریح و همراهی آشکار این دولت ها از اقدامات ناقض حقوق بشر آمریکا علیه این کشور آمریکای لاتین است؛ در تازه ترین مورد دادگاه عالی انگلیس پنج شنبه گذشته با صدور حکمی جنجالی درباره پفراینده دادخواست بانک مرکزی ونزوئلا برای استرداد 800 میلیون پوند از طلای متعلق به خود، خوآن گوایدو رهبر مخالفان را به عنوان رئیس جمهوری ونزوئلا و صاحب این اندوخته معرفی کرد؛ همچنین شرکت دولتی نفت برزیل پتروبراس به شرکت های اجاره دهنده کشتی های نفتکش ابلاغ کرد از شناورهایی که در 12 ماه گذشته در بندرهای این کشور پهلو گرفته اند، استفاده نخواهد کرد.

روابط راهبردی ایران و ونزوئلا

روینمودهای مالی در ایران و ونزوئلا تا برهه ای شبیه یکدیگر پیش رفتند؛ اما شرایط متفاوت دو کشور باعث که راه ایران از ونزوئلا در بعضی جهتهای مالی جدا گردد؛ در روزهایی که افت قیمت نفت، این کشور آمریکای لاتین را با چالش های گسترده ای روبرو کرد، کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی باعث شد که آرامش نسبی به اقتصاد ایران بازگردد؛ ایران و ونزوئلا دهه هاست روابط قوی و محکمی در حوزه های مختلف داشته اند؛ ایران در حالی با فشارهای مالی آمریکا روبرو است که می تواند با تحکیم روابط با کشورهای دوست همچون ونزوئلا، بعضی کمبودها را جبران کند.

دستاورد اعزام نفتکش ها در ابعاد سیاسی و مالی و در بحبوحه هیاهوی رسانه ای، واکنش های بسیاری از کارشناسان و تحلیل گران را به دنبال داشته؛ به طوری که اهمیت موضوع تحکیم روابط راهبردی ایران- ونزوئلا همزمان با مواجهه دو کشور با تحریم ها را در کانون بحث ها قرار داد؛ دستاورد مهمی که نقشه تروریستی آمریکا علیه ونزوئلا را خنثی کرد؛ اثربخشی سیاست دولت جمهوری اسلامی ایران در مقابله با تحریم های آمریکا در این رویداد، نمود بیشتری پیدا کرد و جامعه دنیای به این مهم پی برد که ایران، نه تنها به واسطه فشار حداکثری و تحریم ها به زانو در نیامده، بلکه با ساز وکارهای مختلف در جهت مقابله با آن گام های مؤثر برداشته است.

انتقال نفتکش های ایرانی حامل بنزین و نیز ارسال محموله های مواد غذایی و تجهیزات فنی و مهندسی به ونزوئلا، عملاً در حوزه سیاسی و مالی دستاوردی مهم برای دولت ایران محسوب می گردد؛ به طوری که رسانه ها و کارشناسان مختلف به این مهم اذعان نموده و آن را نقطه عطفی در عرصه بین المللی خوانده اند ...

کوشش های دولت ترامپ در انجام اقدامات تروریستی تحت پرچم دموکراسی و التزام به حقوق بشر برای برانداختن دولت مشروع ونزوئلا و تضعیف مالی دولت کاراکاس از جهت اعمال تحریم های گسترده، تضادی فاحش، غیراخلاقی و خلاف اصول حقوق بین الملل است؛ این روزها مسئولیت ریاست بر کاخ سفید در دستان کسی است که پیشتر با اتهام سوء استفاده از قدرت، مورد استیضاح مجلس نمایندگان آمریکا قرار گرفته بود و در هفتههای اخیر نیز به دنبال قتل جورج فلوید شهفرایند سیاهپوست آمریکایی آفریقایی تبار با موج اعتراض ها و در یک کلام با بزرگترین بحران اجتماعی و مالی در تاریخ ایالات متحده روبرو شده است.

به زعم بعضی از تحلیلگران، تحریم های مالی کنونی ایالات متحده علیه ونزوئلا با تحریم های سال 1962میلادی واشنگتن علیه کوبا قابل مقایسه نیست، چرا که این محرومیت ها ناشی از خصومت آمریکا با دولت ونزوئلا و با هدف آسیب به دولت مادورو است، تحریم هایی که تاثیر مستقیم بر زندگی عادی شهفرایندان ونزوئلایی دارد؛ هر دو کشور ونزوئلا و کوبا با گذشت سال ها از اقدامات غیرانسانی آمریکا نشان داده اند که ضمن دفاع از حاکمیت، آزادی و استقلال کشور خود در برابر خواسته های نامشروع واشنگتن سر خم نخواهند کرد.