در آرزوی بهره برداری از موزه درودی

به گزارش وبلاگ ممتاز آنلاین، در مشهد متولد شده ام و چند سالی هم همراه خانواده آنجا زندگی کردم. بعد از آمدن به تهران به رشته نقاشی علاقه زیادی داشتم

در آرزوی بهره برداری از موزه درودی

به کلاس های طراحی و نقاشی رفتم. پس از اتمام دوره تحصیل در مدرسه به دنبال علاقه ام یعنی نقاشی رفتم و وارد دانشکده بوزار پاریس شدم.

تحصیلاتم که تمام شد به تهران آمدم و اردیبهشت 1339 نخستین نمایشگاهم را در تالار فرهنگ برگزار کردم. نقاشی کردن حس خوبی به من منتقل می کند و همیشه تلاش می کنم تا از مفاهیم معنوی الهام بگیرم. به تازگی تابلویی با عنوان زلالی یک عشق که در سال 1356 کشیده بودم، توسط شهرداری منطقه 6 در بزرگراه همت نصب شد.

معتقدم اکران عمومی آثار هنرمندان موجب نزدیکی بیشتر آنها با مردم می شود. هنرمندان پیشکسوت عرصه های مختلف هنری نمی توانند چون گذشته کار کنند، اما تجربیات ارزشمندی دارند که می تواند راهگشای نسل آینده باشد. فراموش کردن هنرمندان پیشکسوت بیش از هرچیزی باعث رنجش می شود.

در این مدت که به دلیل کسالت در منزل استراحت می کنم، مدیران شهری تهران و منطقه 6 مدام جویای حالم بودند و این کار همیشه باعث دلگرمی و تقویت روحیه ام می شود. در یکی از دیدارها مدیران شهری تهران قول دادند موزه ای به نام خودم یعنی ایران درودی در محله یوسف آباد بسازند. این خبر بسیار خوبی بود و قرار است با بهره برداری از این موزه آثارم در معرض دید عموم قرار گیرد.

منبع: همشهری آنلاین

به "در آرزوی بهره برداری از موزه درودی" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "در آرزوی بهره برداری از موزه درودی"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید